Als ik borden maak gebruik ik altijd graag een linoleumsnede van een appel. Ik woon in een oude boerderij uit de jaren 50. Toen we hier 13 jaar geleden kwamen wonen stonden er een aantal oude pruimenbomen en een oude perenboom. Maar geen appels. We hebben vervolgens een heleboel hoogstam fruitbomen geplant en zo een fruitboomgaard weten te creëren.
Nu is het twee keer per jaar feest op ons erf. Als de bomen vol op in bloei staan en de bijen en hommels zoemen om de bloesem. Maar ook in het najaar wanneer we na een zomer lang kijken naar de groei, eindelijk de vruchten kunnen plukken.
De appel staat voor mij ook voor de kracht van de natuur om te creëren. Door onze menselijke drang om te scheppen en te veranderen zonder dat we rekening houden met onze omgeving zijn veel insecten uitgestorven.
Het gevaar dreigt dat de appel zelf ook zal verdwijnen. Ik probeer in de tuin zo veel mogelijk rekening te houden met wilde dieren. Veel planten en bloemen zijn een voedsel bron voor insecten. En de gevallen appels? Die laten we lekker liggen rotten voor de vlinders en vogels.
1 reactie
Mooi!